Η έκφραση «ροκ εντ ρολ» προτάθηκε το 1952 από έναν ραδιοφωνικό παραγωγό στο Κλίβελαντ, τον Άλαν Φλιντ, ο οποίος ονόμασε την εκπομπή του, που απευθυνόταν σε νεαρούς λευκούς, «Ροκ εν Ρολ Πάρτι», προκειμένου να εισαγάγει στο πρόγραμμά του μαύρη μουσική, αποφεύγοντας επιμελώς να την ονομάσει ρυθμ εντ μπλουζ.
Δύο μουσικοί έπαιξαν κεφαλαιώδη ρόλο στην ανάπτυξη του ροκ εντ ρολ: ο μαύρος Φατς Ντόμινο και ο λευκός Χοκ Γουίλιαμς. Ο Φατς Ντόμινο ήταν ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που θριάμβευσε στο λευκό χιτ παρέιντ, ιδιαίτερα με τη μεγάλη του επιτυχία «Ain’t that a shame», ενώ ο Χοκ Γουίλιαμς χάρισε στο ροκ εντ ρολ τη δομή του: τραγούδι στο οποίο η εναλλαγή κουπλέ-ρεφρέν αφηγείται μια ιστορία, και παράλληλα αναπτύσσεται η μουσική.
Το 1954 ένας τραγουδιστής, ο Μπιλ Χάλι, ανέμειξε το πρότυπο του Φατς Ντόμινο με την ιδέα του Χοκ Γουίλιαμς και με το τραγούδι του «Rock aroud the clock» υπέγραψε τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του ροκ εντ ρολ. Τα συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες πολλαπλασιάστηκαν ταχύτατα και δημιουργήθηκαν δύο ρεύματα: το ροκαμπίλι, ερμηνευμένο μόνο από λευκούς των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ (Έλβις Πρίσλεϊ, Μπάντι Χόλι, Ρίκι Νέλσον, Καρλ Πέρκινς, Τζέρι Λι Λιούις), και το μαύρο ροκ εντ ρολ, προερχόμενο απευθείας από το μπλουζ, πιο ορμητικό και με δαιμονισμένο τέμπο (Λιτλ Ρίτσαρντ, Τσακ Μπέρι κ.ά.).
Μετά την κατάκτηση της Αμερικής το ροκ εντ ρολ έφθασε και στην Ευρώπη, γύρω στο 1957-1958. Πρώτος σταθμός η Βρετανία, όπου εξαπλώθηκε ταχύτατα αρχικά με τον Τόμι Στιλ, τον Κλιφ Ρίτσαρντ και τους Σάντοους και, μετά το 1962, με τους Μπιτλς (οι οποίοι κυριάρχησαν και μετέτρεψαν την απλή ελαφρά μουσική σε ανοιχτό πεδίο για αυθεντική δημιουργία), τους Χου και τους Ρόλινγκ Στόουνς.
Η υιοθέτηση του ροκ εντ ρολ από τη βιομηχανία του θεάματος θα «γεννήσει» το ροκ, μια πιο «ασφαλή» εκδοχή του αρχικού μοντέλου, ενώ παράλληλα σηματοδοτείται ένα καινούργιο κοινωνιολογικό φαινόμενο.
Η μουσική ροκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του 1960 η παραδοσιακή (φολκ) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως ροκ εκείνη την περίοδο, αλλά και επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ ροκ και κύριο εκπρόσωπό του τον Μπομπ Ντίλαν. Την ίδια δεκαετία τα τραγούδια της ροκ αναφέρονται σε πολιτικοκοινωνικά προβλήματα με βασικούς εκφραστές τα συγκροτήματα Δε Γκρέιτφουλ Ντεντ, Τζέφερσον Αιρπλέιν, Δε Ντορς και τραγουδιστές όπως ο Τζίμι Χέντριξ και η Τζάνις Τζόπλιν.
Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ ροκ το οποίο αποτελεί την έκφανση του ροκ, που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 εμφανίζεται το ψυχεδελικό ροκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της Ανατολής. Λίγα χρόνια αργότερα, μουσικοί της ροκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί τζαζ δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-ροκ φιούζιον ή απλώς φιούζιον.
Στη δεκαετία του 1970 το ροκ υποσκελίστηκε από την επικράτηση της ντίσκο, ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν μουσικής, και δέχτηκε επιρροές από τα είδη αυτά. Παράλληλα, δημιουργήθηκαν τα υποείδη σοφτ ροκ, προγκρέσιβ ροκ, πανκ ροκ και χέβι μέταλ.
Classic Rock
Δύο μουσικοί έπαιξαν κεφαλαιώδη ρόλο στην ανάπτυξη του ροκ εντ ρολ: ο μαύρος Φατς Ντόμινο και ο λευκός Χοκ Γουίλιαμς. Ο Φατς Ντόμινο ήταν ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που θριάμβευσε στο λευκό χιτ παρέιντ, ιδιαίτερα με τη μεγάλη του επιτυχία «Ain’t that a shame», ενώ ο Χοκ Γουίλιαμς χάρισε στο ροκ εντ ρολ τη δομή του: τραγούδι στο οποίο η εναλλαγή κουπλέ-ρεφρέν αφηγείται μια ιστορία, και παράλληλα αναπτύσσεται η μουσική.
Το 1954 ένας τραγουδιστής, ο Μπιλ Χάλι, ανέμειξε το πρότυπο του Φατς Ντόμινο με την ιδέα του Χοκ Γουίλιαμς και με το τραγούδι του «Rock aroud the clock» υπέγραψε τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του ροκ εντ ρολ. Τα συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες πολλαπλασιάστηκαν ταχύτατα και δημιουργήθηκαν δύο ρεύματα: το ροκαμπίλι, ερμηνευμένο μόνο από λευκούς των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ (Έλβις Πρίσλεϊ, Μπάντι Χόλι, Ρίκι Νέλσον, Καρλ Πέρκινς, Τζέρι Λι Λιούις), και το μαύρο ροκ εντ ρολ, προερχόμενο απευθείας από το μπλουζ, πιο ορμητικό και με δαιμονισμένο τέμπο (Λιτλ Ρίτσαρντ, Τσακ Μπέρι κ.ά.).
Μετά την κατάκτηση της Αμερικής το ροκ εντ ρολ έφθασε και στην Ευρώπη, γύρω στο 1957-1958. Πρώτος σταθμός η Βρετανία, όπου εξαπλώθηκε ταχύτατα αρχικά με τον Τόμι Στιλ, τον Κλιφ Ρίτσαρντ και τους Σάντοους και, μετά το 1962, με τους Μπιτλς (οι οποίοι κυριάρχησαν και μετέτρεψαν την απλή ελαφρά μουσική σε ανοιχτό πεδίο για αυθεντική δημιουργία), τους Χου και τους Ρόλινγκ Στόουνς.
Η υιοθέτηση του ροκ εντ ρολ από τη βιομηχανία του θεάματος θα «γεννήσει» το ροκ, μια πιο «ασφαλή» εκδοχή του αρχικού μοντέλου, ενώ παράλληλα σηματοδοτείται ένα καινούργιο κοινωνιολογικό φαινόμενο.
Η μουσική ροκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του 1960 η παραδοσιακή (φολκ) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως ροκ εκείνη την περίοδο, αλλά και επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ ροκ και κύριο εκπρόσωπό του τον Μπομπ Ντίλαν. Την ίδια δεκαετία τα τραγούδια της ροκ αναφέρονται σε πολιτικοκοινωνικά προβλήματα με βασικούς εκφραστές τα συγκροτήματα Δε Γκρέιτφουλ Ντεντ, Τζέφερσον Αιρπλέιν, Δε Ντορς και τραγουδιστές όπως ο Τζίμι Χέντριξ και η Τζάνις Τζόπλιν.
Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ ροκ το οποίο αποτελεί την έκφανση του ροκ, που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 εμφανίζεται το ψυχεδελικό ροκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της Ανατολής. Λίγα χρόνια αργότερα, μουσικοί της ροκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί τζαζ δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-ροκ φιούζιον ή απλώς φιούζιον.
Στη δεκαετία του 1970 το ροκ υποσκελίστηκε από την επικράτηση της ντίσκο, ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν μουσικής, και δέχτηκε επιρροές από τα είδη αυτά. Παράλληλα, δημιουργήθηκαν τα υποείδη σοφτ ροκ, προγκρέσιβ ροκ, πανκ ροκ και χέβι μέταλ.
Rock 'n' roll
Classic Rock
Rock Ballands
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου