Η Ρωμιοσύνη είναι πια για να την κλαις – με μαύρο δάκρυ, όπως λέει και ο λαός μας. Η ανάσταση δεν φαίνεται να σημάνει και οι καμπάνες έχουν αναμειχθεί σε μια συνωμοσία σιωπής… Στη μακραίωνη ωστόσο ιστορία της έχει γράψει πολλές ένδοξες σελίδες που την έχουν στέψει με δάφνες. Εν πολλοίς γνωστά. Και η ελληνική τέχνη, επίσης, σε τόσους και τόσους τομείς μάς έχει επιφυλάξει μέγα κλέος. Μια τέτοια ευλογημένη στιγμή σε μια ευτυχή συγκυρία ποίησης και μουσικής μαζί είναι η «Ρωμιοσύνη».
Ο κορυφαίος ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος, που δικαίως χαιρέτισε ο Κωστής Παλαμάς με τη γνωστή ρήση «παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις», έγραψε τη «Ρωμιοσύνη» ανάμεσα στο 1945 και στο 1947. Ολόκληρη την εποχή αυτή διέτρεξαν τόσα συγκλονιστικά γεγονότα: Κατοχή, Αντίσταση και μετά Συμφωνία της Βάρκιζας.
Ο κορυφαίος ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος, που δικαίως χαιρέτισε ο Κωστής Παλαμάς με τη γνωστή ρήση «παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις», έγραψε τη «Ρωμιοσύνη» ανάμεσα στο 1945 και στο 1947. Ολόκληρη την εποχή αυτή διέτρεξαν τόσα συγκλονιστικά γεγονότα: Κατοχή, Αντίσταση και μετά Συμφωνία της Βάρκιζας.