Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Ο Τάκης Χορν ήθελε να γίνει τραγουδιστής…

«Στη σκηνή πέταγε, λες, στριφογυρνούσε σαν πουλί, γλιστρούσε στο σανίδι σαν μελωδία ουράνια, σαν δεκαπεντασύλλαβος βαθέων συναισθημάτων. Έφερνε στην παράσταση το ιλαρόν φως των παιδικών μας χρόνων. Ένα παιδί ορμούσε στο πάλκο με όλη την αθωότητα και το δαιμόνιο του κόσμου, κι αυτό το άγουρο αεικίνητο δαιμόνιον ήτανε που έβαφε ανεξίτηλα τον κάθε του ρόλο. Στη σκηνή ο Χορν δεν είχε πατρίδα, δεν είχε ηλικία, ανήκε στα αερικά της ποίησης και ήταν όλος δικός τους», γράφει ο Σταμάτης Φασουλής στο αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για τον μεγάλο ηθοποιό.


 Για τον Τάκη Χορν (1921-1998), και εμείς επαυξάνουμε.  
Θα μπορούσαμε να γράψουμε μύρια για αυτό το ιερό τέρας, με το πηγαίο ταλέντο, την ευαισθησία και τη γοητεία, αυτό το λαμπερό αστέρι, που σφράγισε ανεξίτηλα το θέατρο και τον κινηματογράφο στη χώρα μας. Εδώ όμως, αφού η ιστοσελίδα το απαιτεί, θα ρίξουμε φως στον Χορν ως τραγουδιστή, που διέπρεψε και σε αυτόν τον χώρο όντας  εξίσου ανυπέρβλητος.
Ο ίδιος μας ενημερώνει: « Ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Είχα κάνει μαθήματα φωνητικής μουσικής. Βγήκα στο θέατρο χωρίς να το σκεφτώ. Γιατί βαριόμουν το πανεπιστήμιο…». Ο Βασίλης Αγγελικόπουλος ευστόχως γράφει: Τα φωνητικά προσόντα που αναμφισβήτητα διέθετε αλλά και ο συναρπαστικός τρόπος με τον οποίο τα χειριζόταν για να εκφράσει αυτό ακριβώς που χρειαζόταν κάθε τραγούδι, θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν και μια παράλληλη καριέρα τραγουδιστή.

Πέρα από τη θέρμη και την ελκυστικότητα της φωνής, το τραγούδι του Χορν έχει αμεσότητα και ειλικρίνεια έκφρασης. Έχει απόλυτη αίσθηση του εσώτερου ρυθμού στίχου και μουσικής – αποκαλύπτει δραστικά τη δραματική τους κίνηση. Ο Χορν, με μια «κίνηση» της φωνής, μ’ έναν τόνο, ένα χρώμα, στολίζει τα τραγούδια που είπε με ακριβά ποικίλματα ευφροσύνης ή απόγνωσης, πίκρας ή χιούμορ, αισθησιασμού ή περίσκεψης. Σπουδαίος ερμηνευτής και στο τραγούδι.
Τραγουδούσε όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο ή στο ραδιόφωνο, όταν ο ρόλος ή οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Ηχογράφησε μόλις 11 τραγούδια που, δεν θα σταθούμε καθόλου φειδωλοί, τα αλιεύσαμε όλα. Το μόνο που δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε είναι το τραγούδι, ούτε και τους δημιουργούς, του Ρομάντζο (1955), από την ηχογράφηση για το Θέατρο στο Ραδιόφωνο του έργου «Ρομάντζο» του Ρομπέρ ντε Φλερ.
Πηγή: εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2001

Δυστυχισμένος (1953-54), από το «Κυριακάτικο ξύπνημα»
Μιχάλη Κακογιάννη - Μάνου Χατζιδάκι


Αστέρι αστεράκι (1959), με την Τζένη Βάνου
Κώστα Πρετεντέρη - Μίμη Πλέσσα


Μιας πεντάρας χαρά (1959)
Κώστα Πρετεντέρη - Μίμη Πλέσσα


Ας είν’ καλά το γινάτι σου (1961)
Αλέκου Σακελάριου - Μάνου Χατζιδάκι, από την ταινία «Αλίμονο στους νέους»


Πες μου μια λέξη (1961) μαζί με τη Μάρω Κοντού
Αλέκου Σακελάριου - Μάνου Χατζιδάκι, από την ταινία «Αλίμονο στους νέους»


Ηθοποιός και Το Πάρτυ από την οδό Ονείρων (1962)
Στίχοι και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι
Ηθοποιός


Το πάρτυ


Οι χάντρες (1962)
Κώστα Πρετεντέρη - Μίμη Πλέσσα, από το ντοκιμαντέρ
«Η Αθήνα τη νύχτα» του Κλέαρχου Κονιτσιώτη


Ποιος το ξέρει (1962)
Κώστα Πρετεντέρη - Μίμη Πλέσσα από την ταινία μικρού μήκους
« Μέρες του Οκτώβρη» του Άρη Βελινόπουλου


Η πικραγαπημένη (1962)
Νίκου Γκάτσου - Υάκινθου Μπεναβέντε
Από την παράσταση του ομώνυμου έργου του Μπεναβέντε με τον θίασο Μυράτ-Ζουμπουλάκη






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου