Λε Ρόνκολε (1813 - Μιλάνο 1901)
Ιταλός συνθέτης. Ρομαντικός μουσικός και σημαντικός δραματουργός, ο λυρικότερος συνθέτης των μελοδραμάτων της Ιταλίας. Ενώ τα πρώτα του έργα δεν είχαν μεγάλη επιτυχία, το 1839 ανεβάζει την πρώτη του όπερα Ομπέρτο, ο κόμης του Σαν Μπονιφάτσιο στο θέατρο της Σκάλας με μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, το έργο που τον καθιερώνει είναι ο Ναβουχοδονόσορ (Σκάλα 1842). Κατά τη δεύτερη περίοδό του ο μεγαλοφυής συνθέτης με λαμπρά έργα γίνεται διάσημος στο ευρύτερο κοινό και έξω από τα σύνορα της χώρας του. Σημαντικότερα έργα του: Ναμπούκο (1842), Ριγκολέτο (1851), Τραβιάτα (1853), Τροβατόρε (1853), Σικελικός Εσπερινός (1855), Χορός μεταμφιεσμένων (1859), Οθέλλος (1887), Φάλτσαφ (1892) κ.ά..
Το 1871 κατά παραγγελία του φιλόδοξου και θεατρόφιλου Ισμαήλ Ιμπν Ιμπραήμ Πασά, αντιβασιλέα της Αιγύπτου, ο οποίος ήθελε να προσδώσει ξεχωριστή λάμψη στα εγκαίνια της νέας όπερας του Καΐρου, που συνέπιπτε με τα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ, συνθέτει την Αΐντα. Και έτσι καθίσταται παγκοσμίως γνωστός.