Λε Ρόνκολε (1813 - Μιλάνο 1901)
Ιταλός συνθέτης. Ρομαντικός μουσικός και σημαντικός δραματουργός, ο λυρικότερος συνθέτης των μελοδραμάτων της Ιταλίας. Ενώ τα πρώτα του έργα δεν είχαν μεγάλη επιτυχία, το 1839 ανεβάζει την πρώτη του όπερα Ομπέρτο, ο κόμης του Σαν Μπονιφάτσιο στο θέατρο της Σκάλας με μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, το έργο που τον καθιερώνει είναι ο Ναβουχοδονόσορ (Σκάλα 1842). Κατά τη δεύτερη περίοδό του ο μεγαλοφυής συνθέτης με λαμπρά έργα γίνεται διάσημος στο ευρύτερο κοινό και έξω από τα σύνορα της χώρας του. Σημαντικότερα έργα του: Ναμπούκο (1842), Ριγκολέτο (1851), Τραβιάτα (1853), Τροβατόρε (1853), Σικελικός Εσπερινός (1855), Χορός μεταμφιεσμένων (1859), Οθέλλος (1887), Φάλτσαφ (1892) κ.ά..
Το 1871 κατά παραγγελία του φιλόδοξου και θεατρόφιλου Ισμαήλ Ιμπν Ιμπραήμ Πασά, αντιβασιλέα της Αιγύπτου, ο οποίος ήθελε να προσδώσει ξεχωριστή λάμψη στα εγκαίνια της νέας όπερας του Καΐρου, που συνέπιπτε με τα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ, συνθέτει την Αΐντα. Και έτσι καθίσταται παγκοσμίως γνωστός.
Η Τραβιάτα του Τζουζέπε Βέρντι είναι από τις πιο δημοφιλείς όπερες παγκοσμίως, και κρατάει μία πρώτη θέση στα λυρικά θέατρα. Η Τραβιάτα –δηλαδή η Παραστρατημένη– βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε, το οποίο με τη σειρά του στηρίζεται στο έργο «Η Κυρία με τις Καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά, υιού (μυθιστόρημα που εκδόθηκε το 1848). Είναι ένα σύγχρονο και τολμηρό θέμα για την εποχή του, που ο Βέρντι προσάρμοσε στις αντιλήψεις της ρομαντικής όπερας, δημιουργώντας μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης όλων των εποχών στο μελόδραμα.
Η πρεμιέρα της όπερας που έγινε το 1853 στο θέατρο «Le Fenice» δεν είχε επιτυχία, διότι χλευάσθηκε πρώτα η πρωταγωνίστρια που είχε διαλέξει το θέατρο να ενσαρκώσει τον ρόλο, λόγω του ότι ήταν υπέρβαρη και δεν άρμοζε καθόλου στη λεπτεπίλεπτη ηρωίδα, τη Βιολέτα, καθώς και οι άλλοι ρόλοι που δεν ήταν καλά επιλεγμένοι. Τον επόμενο χρόνο, με άλλους συντελεστές και με μικρές αλλαγές αλλά σημαντικές στην παρτιτούρα, παρουσιάστηκε στο θέατρο Γκάλο και κέρδισε το κοινό. Η δύναμη και το βάθος της μουσικής του Βέρντι φτιάχνουν όλο το ψυχολογικό υπόβαθρο αυτού του δράματος.
Η πλοκή μεταφέρεται στο Παρίσι των αρχών του 18ου αιώνα. Μία Παριζιάνα εταίρα πολυτελείας, η Βιολέτα Βαλερύ, και ένας νεαρός αριστοκράτης της επαρχίας, ο Αλφρέντο Ζερμόν, ερωτεύονται και φεύγουν από το Παρίσι για να ζήσουν τον έρωτά τους στη φύση. Ο πατέρας τού Αλφρέντο ζητάει από τη Βιολέτα να αφήσει τον γιο του για το καλό της οικογένειας. Εκείνη, με μεγαλοψυχία και θάρρος, εγκαταλείπει τον Αλφρέντο και γυρίζει στο Παρίσι. Οι δύο αγαπημένοι σμίγουν πάλι όταν πια είναι πολύ αργά, αφού η Βιολέτα έχει προσβληθεί από φυματίωση και τελικά πεθαίνει στην αγκαλιά του αγαπημένου της.
Το έργο αποτελείται από τρεις πράξεις, με την Πρώτη και τη Δεύτερη να είναι γεμάτη με βαλς, τον χορό που επικρατούσε στα σαλόνια εκείνης της εποχής.
Libiamo (Drinking Song)
Πλάθιντο Ντομίνγκο και Τερέσα Στράτας
Πλάθιντο Ντομίνγκο και Τερέσα Στράτας
E strano! E strano! -Μαρία Κάλλας
Addio del passato (1953) - Μαρία Κάλλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου